Αν οι ποδοσφαιριστές στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, οι οποίοι θα χτυπήσουν πέναλτι, θέλουν να βρουν τα δίχτυα, θα πρέπει να αγνοήσουν τελείως τον τερματοφύλακα που θα έχουν 11 βήματα μπροστά τους και να εστιάσουν μόνο στο σημείο που θέλουν να στείλουν την μπάλα. Αυτή είναι η κύρια συμβουλή που έχουν να δώσουν οι επιστήμονες στους παίκτες που αγωνιούν μπροστά στο τέρμα και συχνά τα …κάνουν μούσκεμα.
Η σχετική μελέτη έγινε από τον αθλητικό ψυχολόγο Γκρεγκ Γουντ του βρετανικού πανεπιστημίου του Έξετερ και πρόκειται να δημοσιευτεί στο περιοδικό για τις αθλητικές επιστήμες "Journal of Sports Sciences", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και τις εφημερίδες "Γκάρντιαν" και "Ιντεπέντεντ".
Η νέα επιστημονική έρευνα επισημαίνει ότι το άγχος των ποδοσφαιριστών συχνά τους "κόβει τα πόδια" και τονίζει την ανάγκη οι παίκτες να παραμείνουν ήρεμοι και κυρίως να μην διασπούν την προσοχή τους από την παρουσία ή τα "κόλπα" που μπορεί να κάνει ο τερματοφύλακας απέναντί τους.
Σύμφωνα με τον Γουντ, όσο περισσότερο ένας τερματοφύλακας επίτηδες κουνιέται ή χοροπηδάει για να διαταράξει τη συγκέντρωση του παίκτη, τόσο όντως τα καταφέρνει και έχει περισσότερες πιθανότητες να αποκρούσει την μπάλα.
"Είμαστε εκ φύσεως προγραμματισμένοι να εστιάζουμε σε εκείνα τα πράγματα του περιβάλλοντός μας που θεωρούμε απειλητικά και σε μια δοκιμασία πέναλτι το μόνο πράγμα που απειλεί την επιτυχή εκτέλεση ενός κτυπήματος, είναι ο αντίπαλος τερματοφύλακας, συνεπώς τείνουμε να εστιάζουμε σε αυτόν και να παρακολουθούμε τις κινήσεις του. Όμως, αντίθετα, θα έπρεπε να κοιτάζουμε εκεί μόνο όπου σκοπεύουμε να στείλουμε την μπάλα και να αγνοούμε τον τερματοφύλακα", δήλωσε ο Γουντ. "Ο έλεγχος ανήκει στον παίκτη, πρέπει να το συνειδητοποιήσει, να αποκτήσει εμπιστοσύνη από αυτό, να εστιάσει τη ματιά του και να αφήσει τα μάτια του να τροφοδοτήσουν τον εγκέφαλό του με τις αναγκαίες πληροφορίες για το ακριβές χτύπημα της μπάλας", πρόσθεσε.
Η μελέτη -που, μεταξύ άλλων, εφοδίασε εθελοντές με ειδικές συσκευές παρακολούθησης και καταγραφής του βλέμματος του παίκτη- διαπίστωσε ότι όσο πιο πολύ άγχος είχε ο ποδοσφαιριστής, τόσο περισσότερο εστίαζε στην "απειλή" του, δηλαδή στον αντίπαλο τερματοφύλακα, με συνέπεια να αυξάνονται οι πιθανότητες να στείλει την μπάλα πάνω ή κοντά του και όχι εκεί που θα έπρεπε.
Από την άλλη, η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι τερματοφύλακες τείνουν να εστιάζουν το βλέμμα τους στην ίδια την μπάλα ή στα πόδια του παίκτη απέναντί τους και όχι στο πρόσωπο ή τα μάτια του, άρα είναι μικρή η πιθανότητα να "διαβάσουν" την πρόθεση του αντιπάλου τους για το που σκοπεύει να στείλει την μπάλα. Τα πειράματα έδειξαν ότι όταν οι παίκτες είναι αγχωμένοι, σχεδόν τα μισά (45%) από τα σουτ που έκαναν προς την αντίπαλη εστία, αποκρούσθηκαν από τον τερματοφύλακα, ενώ όταν ήσαν ήρεμοι, μόνο το 20% αποκρούστηκαν κατά μέσο όρο.
skai.gr
Η σχετική μελέτη έγινε από τον αθλητικό ψυχολόγο Γκρεγκ Γουντ του βρετανικού πανεπιστημίου του Έξετερ και πρόκειται να δημοσιευτεί στο περιοδικό για τις αθλητικές επιστήμες "Journal of Sports Sciences", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και τις εφημερίδες "Γκάρντιαν" και "Ιντεπέντεντ".
Η νέα επιστημονική έρευνα επισημαίνει ότι το άγχος των ποδοσφαιριστών συχνά τους "κόβει τα πόδια" και τονίζει την ανάγκη οι παίκτες να παραμείνουν ήρεμοι και κυρίως να μην διασπούν την προσοχή τους από την παρουσία ή τα "κόλπα" που μπορεί να κάνει ο τερματοφύλακας απέναντί τους.
Σύμφωνα με τον Γουντ, όσο περισσότερο ένας τερματοφύλακας επίτηδες κουνιέται ή χοροπηδάει για να διαταράξει τη συγκέντρωση του παίκτη, τόσο όντως τα καταφέρνει και έχει περισσότερες πιθανότητες να αποκρούσει την μπάλα.
"Είμαστε εκ φύσεως προγραμματισμένοι να εστιάζουμε σε εκείνα τα πράγματα του περιβάλλοντός μας που θεωρούμε απειλητικά και σε μια δοκιμασία πέναλτι το μόνο πράγμα που απειλεί την επιτυχή εκτέλεση ενός κτυπήματος, είναι ο αντίπαλος τερματοφύλακας, συνεπώς τείνουμε να εστιάζουμε σε αυτόν και να παρακολουθούμε τις κινήσεις του. Όμως, αντίθετα, θα έπρεπε να κοιτάζουμε εκεί μόνο όπου σκοπεύουμε να στείλουμε την μπάλα και να αγνοούμε τον τερματοφύλακα", δήλωσε ο Γουντ. "Ο έλεγχος ανήκει στον παίκτη, πρέπει να το συνειδητοποιήσει, να αποκτήσει εμπιστοσύνη από αυτό, να εστιάσει τη ματιά του και να αφήσει τα μάτια του να τροφοδοτήσουν τον εγκέφαλό του με τις αναγκαίες πληροφορίες για το ακριβές χτύπημα της μπάλας", πρόσθεσε.
Η μελέτη -που, μεταξύ άλλων, εφοδίασε εθελοντές με ειδικές συσκευές παρακολούθησης και καταγραφής του βλέμματος του παίκτη- διαπίστωσε ότι όσο πιο πολύ άγχος είχε ο ποδοσφαιριστής, τόσο περισσότερο εστίαζε στην "απειλή" του, δηλαδή στον αντίπαλο τερματοφύλακα, με συνέπεια να αυξάνονται οι πιθανότητες να στείλει την μπάλα πάνω ή κοντά του και όχι εκεί που θα έπρεπε.
Από την άλλη, η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι τερματοφύλακες τείνουν να εστιάζουν το βλέμμα τους στην ίδια την μπάλα ή στα πόδια του παίκτη απέναντί τους και όχι στο πρόσωπο ή τα μάτια του, άρα είναι μικρή η πιθανότητα να "διαβάσουν" την πρόθεση του αντιπάλου τους για το που σκοπεύει να στείλει την μπάλα. Τα πειράματα έδειξαν ότι όταν οι παίκτες είναι αγχωμένοι, σχεδόν τα μισά (45%) από τα σουτ που έκαναν προς την αντίπαλη εστία, αποκρούσθηκαν από τον τερματοφύλακα, ενώ όταν ήσαν ήρεμοι, μόνο το 20% αποκρούστηκαν κατά μέσο όρο.
skai.gr
