Όταν οι πρώτες μορφές ζωής εμφανίζονταν στους ωκεανούς της Γης πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ο Άρης απολάμβανε κι αυτός ένα υγρό κλίμα χάρη σε έναν γιγάντιο αλλά ρηχό ωκεανό που κάλυπτε το ένα τρίτο της επιφάνειάς του. Η υπόθεση του χαμένου ωκεανού, αμφιλεγόμενη εδώ και χρόνια, ενισχύεται από νέα αμερικανική μελέτη, η οποία επανεξέτασε έναν τεράστιο όγκο τοπογραφικών δεδομένων για αρχαίες κοίτες και δέλτα ποταμών.
Η ανάλυση, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Geoscience υποδεικνύει ότι ένας ωκεανός στο μέγεθος του Ατλαντικού κάλυπτε το βόρειο πόλο του Άρη και μεγάλο μέρος του βόρειου ημισφαιρίου, συνολικά το 36% της επιφάνειας του πλανήτη.
Περιείχε γύρω στα 124 εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα νερού (περίπου το ένα δέκατο του νερού στη Γη), αρκετό για να τροφοδοτεί έναν υδρολογικό κύκλο όμοιο με του πλανήτη μας: εξάτμιση, σχηματισμός νεφών, βροχές και χιόνι, ροή στον υδροφόρο ορίζοντα και επιστροφή στον ωκεανό μέσω ενός δικτύου ποταμών.
Οι Γκαετάνο Ντι Ακίλι και Μπράιαν Χάινεκ, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπάουλντερ, εξέτασαν τοπογραφικά δεδομένα του δορυφόρου Mars Orbiter της NASA και άλλων, μεταγενέστερων αμερικανικών και ευρωπαϊκών αποστολών.
Εντόπισαν συνολικά 52 αρχαίες εκβολές ποταμών, από τις οποίες οι περισσότερες βρίσκονταν στο ίδιο υψόμετρο -ισχυρή ένδειξη ότι τα ποτάμια κατέληγαν στον ίδιο υδάτινο όγκο.
Σε μια δεύτερη μελέτη που δημοσιεύεται στο Journal of Geophysical Research (Planets), ο Δρ Χάινεκ και οι συνεργάτες του εντοπίζουν περίπου 40.000 ποτάμιες κοιλάδες, αριθμός τέσσερις φορές μεγαλύτερος σε σχέση με προηγούμενες εκτιμήσεις.
«Η αφθονία αυτών των κοιλάδων θα απαιτούσε μια σημαντική ποσότητα βροχόπτωσης» σχολιάζει στο AFP o Χάινεκ, ο οποίος δηλώνει βέβαιος για την ύπαρξη του ωκεανού στον νεαρό Αρη.
Τα συμπεράσματά του, πάντως, δεν μπορεί να θεωρηθούν οριστικά χωρίς τον εντοπισμό άμεσων ενδείξεων από νέες αποστολές στην επιφάνεια του πλανήτη.
Παραμένει άγνωστο ποια απότομη κλιματική αλλαγή εξαφάνισε το μεγαλύτερο μέρος από το νερό του Αρη. Νερό υπάρχει σήμερα μόνο υπό τη μορφή πάγου στο υπέδαφος του πλανήτη αλλά και στα καλύμματα πάγου των πόλων.
Πάντως δύο βασικοί παράγοντες που πιστεύεται ότι οδήγησαν στην αποξήρανση του πλανήτη είναι η ασθενής βαρύτητα (ο Αρης είναι τρεις φορές μικρότερος από τη Γη) και η απουσία μαγνητικού πεδίου, το οποίο θα προστάτευε την ατμόσφαιρα από τον βομβαρδισμό των ηλιακών σωματιδίων. Ως αποτέλεσμα, το νερό εξατμίστηκε και χάθηκε τελικά στο Διάστημα.
Διαβάστε περισσότερα: http://totefteri.blogspot.com/2010/06/blog-post_1921.html#ixzz0qs4007WS
