Βιώνοντας κοινωνικώς την ζωή μας, υποβαλλόμαστε σε διαφόρους εξαναγκασμούς και συμβιβασμούς που εάν ζούσαμε μόνοι μας δεν θα κάναμε ποτέ. Ανάμεσα τους είναι και οι διατροφικές ιδιαιτερότητες σε γιορτές, συγκεντρώσεις και συμπόσια, οι οποίες κατόπιν μας μένουν ως συνήθειες ή τρόπος ζωής. Με αυτόν τον τρόπο διαβίωσης, ο φυσιολογικός επιλεκτικός διατροφικός μηχανισμός που έχουν όλα τα ζώα που ζούνε ελεύθερα, παίρνει δευτερεύουσα θέση. Πολλές φορές λόγω χρόνιας αχρηστίας αυτός ο μηχανισμός ατονεί τελείως και ο άνθρωπος καθίσταται ανίκανος να επιλέξει τα στοιχεία από τροφές που είναι απαραίτητα για τις ιδιαίτερες ανάγκες του οργανισμού του. Έτσι ο άνθρωπος τρώει ότι του προσφέρει η οικία του ή το μαγειρείο όπου συχνάζει. Για να εξελιχθεί ένας πληθυσμός σε ομάδα, φυλή ή έθνος πρώτα πρέπει να θρέφεται από τα προϊόντα που παράγει η γη από όπου κατάγονται οι πρόγονοί του. Διότι οι συνδυασμοί και ποσότητες των ιχνοστοιχείων μέσα στις τροφές συμβάλλουν στην ιδιόμορφη και ομοιόμορφη ανάπτυξη των γνωρισμάτων του. Με άλλα λόγια αυτός ο τρόπος διατροφής συμβάλει στο να μοιάζει στους προγόνους του. Πρέπει επίσης να βρει ένα τρόπο να απομακρύνει ό,τι περιττό μένει μέσα του, μετά την διαδικασία μεταβολισμού της τροφής του, δηλ. να αυτοκαθαίρεται. Έτσι διαμορφώνονται συνήθειες κοινές σε όλη την ομάδα.
Έχει προβλεφθεί από τα εκάστοτε πολιτισμικά συστήματα, ιδιαιτέρως τα θρησκευτικά, να επινοούνται διάφορες καθαρτικές διαδικασίες,(λουτρά, επαλείψεις με έλαια, νηστείες, αποχές από διάφορες διατροφικές ουσίες). Για παράδειγμα στην Αιθιοπία, όπου έζησα 14 χρόνια, δύο φορές το χρόνο οι γηγενείς παραμένουν στο σπίτι τους και πίνουν ένα δυνατό καθάρσιο (κώσο). Η αποχή από την εργασία τους είναι αναντίρρητη και απόλυτα δικαιολογημένη διότι εξαντλούνται.
Στην Ινδία, όπου συνυπάρχουν διαφορετικές φυλετικές συνήθειες, βλέπουμε μερικές ομάδες να ξεχωρίζουν από άλλες στην ευλαβική τους συνήθεια να λούονται στον ποταμό Βράχμα-πουτρά, (Βρόμιο-Πατέρα;) ενώ άλλες ομάδες να προτιμούν τον Ινδό ποταμό (Πατέρα όλων των Ενδογενών;) μία φορά τον χρόνο. Ταυτόχρονα νηστεύουν μερικές μέρες τρώγοντας ένα ειδικό αποχρεμπτικό και αφοδευτικό βότανο και αλείφοντας το σώμα τους, οι μεν με λάδι για προστασία από τα κρύα νερά του ποταμού λόγω της υποθερμίας που φέρνει η νηστεία, οι δε με μία λευκαντική ουσία, ίσως για προστασία έναντι εκτεταμένης έκθεσής τους στον ήλιο.
Για να διατηρηθεί ένα σώμα σε υγιή κατάσταση, χρειάζεται 3 βασικές προϋποθέσεις: 1) ισορροπημένο νευρικό σύστημα (συμπαθητικό-παρασυμπαθητικό), 2) ισορροπημένη διατροφή (σύσταση-ποσότητα ανάλογα με το βάρος και την εργασία), 3) διαβίωση σε ισορροπημένο περιβάλλον (οικογενειακό – κοινωνικό - οικολογικό).
Η εξισορροπιστική ρύθμιση του νευρικού του συστήματος μέσω Ιπποκράτειων χειρισμών επαναφοράς των αρθρώσεων και των σπονδύλων στην φυσιολογική τους διάρθρωση είναι εργασία που πρέπει να αναλάβει ένας ειδικός εκπαιδευμένος θεράπων, (οστεοπαθολόγος, χειροπράκτωρ και άλλοι). Έτσι επέρχεται η πληρέστερη δυνατή παροχή νευρικού δυναμικού στον οργανισμό γενικώς. Αυτή η νέα κατάσταση στο σώμα θα απεξαρτήσει τον άνθρωπο από τουλάχιστον το 70% των φαρμάκων που παίρνει σήμερα.
Κατά μία Ιπποκράτειο άποψη πάμπολλες ασθένειες ξεκινούν από τον πεπτικό σωλήνα. Η δυσκοιλιότητα λοιπόν είναι από τα σημαντικότερα αίτια για να αρρωστήσει ένας οργανισμός. Γιατί όμως αυτό;
Η πιθανότερη θεωρία είναι ότι, όπως τρώει ο σημερινός πολιτισμένος άνθρωπος, δημιουργεί ένα είδος δυσκοιλιότητας. Δηλαδή ενώ μπορεί καθημερινώς να αφοδεύει, κάποιες χοληστερίνες ή άλλες λιπαρές ουσίες μαζί με βλέννη επικάθονται στα τοιχώματα του εντέρου παρεμποδίζοντας την απορρόφηση σημαντικών συστατικών, ιχνοστοιχείων, βιταμινών κλπ. Εδώ βλέπουμε το άτομο να βάζει βάρος λόγω καταναλώσεως θερμίδων και όγκου - ποσότητας τροφής, ενώ ταυτόχρονα υποσιτίζεται σε ουσιώδη και αναγκαία συστατικά.
Σήμερα ο Έλληνας, κυρίως ο αστός ξέφυγε από την παραδοσιακή Ελληνική - Μεσογειακή διατροφή και τρώει προκατασκευασμένα γεύματα, κέικ και γλυκίσματα που εκτός του ότι είναι φτωχά σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία, είναι ελλειμματικά σε κυτταρίνη, η οποία βρίσκεται στους φλοιούς των δημητριακών, οσπρίων, λαχανικών και φρούτων, ιδιαιτέρως των ωμών. Αυτό έχει ως συνέπεια να μην καθαρίζεται καλά (ξύνεται από την κυτταρίνη) ο πεπτικός σωλήνας. Το επόμενο στάδιο είναι να επικολλούνται κολλώδη συστατικά στην βλεννογόνο του εντέρου, να παχαίνει η διάμετρος των τοιχωμάτων του πεπτικού σωλήνα (έχει αφαιρεθεί παχύ έντερο βάρους 8 κιλών, ενώ το φυσιολογικό δεν υπερβαίνει τα 2 κιλά) και ο ασθενής να αισθάνεται φουσκωμένος και όμως να συνεχίζει να πεινά, διότι έχει ελλείψεις από συγκεκριμένα συστατικά, τα οποία απαιτεί ο οργανισμός δια του αισθήματος της πείνας.
Το πρώτο μέλημα ενός ατόμου που θέλει να είναι υγιές είναι, να διατηρεί τον πεπτικό του σωλήνα καθαρό για να απορροφά όλα τα αναγκαία συστατικά που διατηρούν υγιή τον οργανισμό του. Ιδιαιτέρως όμως το παχύ έντερο διότι μέσω αυτού απορροφάται η βιταμίνη Β12, άνευ της οποίας το νευρικό σύστημα υπολειτουργεί. Αν και το <<νευρικό σύστημα>> είναι μόνο δύο λεξούλες εν τούτοις όλες οι πληροφορίες και εντολές που λαμβάνουν όλα τα όργανα για να λειτουργήσουν, διοχετεύονται μέσω αυτού του νευρικού συστήματος. Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί οι σημαντικότεροι θεράποντες της Καθολικής ή Συνολικής (και όχι της ολιστικής) Ιατρικής πρωτίστως εξετάζουν τι είδους εικόνα δείχνει το παχύ έντερο.
Ένας παραδοσιακός τρόπος καθάρσεως του πεπτικού σωλήνα είναι μέσω χυλοθεραπείας. Ο χυλός και ιδιαιτέρως του σίτου έχει τα ανάλογα συστατικά <<κόλλα κλπ>> που δημιουργούν μία επίστρωση στην εσωτερική επιφάνεια του πεπτικού σωλήνα, μαλακώνοντας ταυτοχρόνως τις σκληρές και χρόνιες επικαθίσεις. Τότε σταματάει ο ερεθισμός της βλεννογόνου και της δίδεται η ευκαιρία να δημιουργήσει καινούργια εσωτερική επιφάνεια αποβάλλοντας από πάνω της τις άλλοτε σκληρές επικαθίσεις. Μετά από 5-25 ημέρες χυλοδίαιτας, αναλόγως την πάθηση και την αντοχή του καθενός, αλλά με ανανεωμένη την βλεννογόνο ο επιχειρήσας αυτήν την αναπλαστική τακτική μπορεί να ξεκινήσει μια επανένταξη σε υγιεινή διατροφή με χορτόσουπα ή ψαρόσουπα λιωμένη και σουρωμένη όπως τον χυλό του σίτου. Συνεχίζει σιγά-σιγά αλλά σταθερά, τρώγοντας καλομασημένη στερεά τροφή από βραστά ή μαγειρευμένα λαχανικά, ωμές σαλάτες και φρούτα. Στο τέλος προσθέτει και καλομασημένα όσπρια.
Επιμένω στο <<καλομασημένα>> διότι πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο μεταβολισμός ξεκινά, από την διάσπαση της τροφής σε απορροφήσιμα στοιχεία. Αυτό γίνεται από την εναλλαγή από αλκαλικό περιβάλλον σε όξινο και πάλι σε αλκαλικό και όξινο. Δηλαδή περνά διαδοχικά από το στόμα(αλκαλικό), στο στομάχι(όξινο), στο λεπτό έντερο(αλκαλικό) και τελικά στο παχύ έντερο(όξινο). Για να περιλουστεί και να διαπεραστεί από το αλκάλιο(π.χ. πεπτόνη) στο στόμα και μεταξύ άλλων να αλλάξει το άμυλο (που δεν αντιδρά σε οξέα) σε αμυλάση που αντιδρά σε οξέα του στομάχου, πρέπει να μασηθεί καλά και ταυτοχρόνως να αλέσει τον κυτταρικό φλοιό, να διεισδύσει μέσα στις ουσίες των αμυλωδών τροφών και να τις διασπάσει. Περιττό να τονίσω ότι οι τροφές πρέπει να επιλέγονται από οργανική ή βιολογική παραγωγή, διότι οι αντίθετες μπορεί να είναι ελλειμματικές σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία (π.χ. μία μεγάλη φυσιολογική ντομάτα περιέχει 3000 μικρογραμμάρια σιδήρου και η υβριδική έχει μόλις 2 μικρογραμμάρια).
Ο σημαντικότερος τρόπος για να αποτοξινωθεί πληρέστερα ένας οργανισμός είναι η απόλυτη νηστεία ή κατά το σωστότερο, ασιτία. Και αυτό εφαρμόζεται από άτομα των οποίων ο μεταβολισμός και το σώμα γενικώς, είναι σε κατάσταση που να μπορεί να δεχθεί την διακοπή διατροφής.
Όταν ένας οργανισμός έχει τοξινωθεί σε τέτοιο βαθμό πού τα κύτταρά του δεν προλαμβάνουν να αποβάλουν τα μεταβολικά τους απόβλητα, λόγω της διατροφικής τοξικότητος στο αίμα, τότε αρχίζει η εξασθένηση. Ο ουσιωδέστερος τρόπος για τα κύτταρα, να εκβάλλουν ό,τι έχουν μέσα τους είναι, ο ασθενής να συρρικνώσει τα κύτταρά του, με ασιτία. Την ολίγων ημερών αποχή από φαγητό (3-7 ημέρες), μπορεί να εφαρμόσει για μερική αποτοξίνωση ο καθένας μόνος του, με αρκετή ασφάλεια. Όταν όμως η εκδήλωση της ασθένειας είναι βαρείας μορφής, τότε τα άτομα χρήζουν ασιτίας 15-40 ημερών και πρέπει να παρακολουθούνται στενά από έναν έμπειρο θεράποντα.
Αυτό, μαζί με πλύσεις παχέως εντέρου και, όταν καθαρθεί πλέον ο οργανισμός με ισορροπημένη διατροφή, διαβίωση στην ύπαιθρο, κατάλληλη γυμναστική, μουσική και χορό, συμπληρώνουν τα αναγκαία για μακροημέρευση και ικανοποιητική δημιουργική ζωή.
Δρ. Σ. Χριστοδουλαρής D.O., D.C., N.D., Dip Ac.
Οστεοπαθολόγος
