Ο Λεύκιππος ήταν Έλληνας φιλόσοφος του 5ου αι. π.X. (480/470
π.X.-400 π.X.) από τα Άβδηρα (κάποιοι λένε από τη Μίλητο) μαθητής του
Ζήνωνα του Ελεάτη.
“ΠΩΣ ΣΥΝΕΣΤΗΚΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ”
Κόσμος αυτός, εσχηματίσθη με τον εξής τρόπο
:
Τα σώματα των ατόμων,
χωρίς αιτία και τυχαία έχοντας την κίνηση, κινούμενα συνεχώς και
ταχύτατα, και δια τούτο ποικιλίαν έχοντα ,πλήθος επί τον αυτό (τόπο)
συγκεντρώθησαν...
Συναθροιζομένων δε στον ίδιο τόπο, εξ’ αυτών τα μεν όσα μείζονα και βαρύτερα,στο κέντρο εκάθιζαν,
όσα δε μικρά και
περιφερόμενα, λεία και ευολίσθητα, εξεθλίβοντο, αυτά, κατά την
συγκέντρωση των σωμάτων σχηματίζοντας μετέωρο, (ουράνιο φαινόμενο).
Όμως όταν εξέλιπε η πληκτική δύναμη ( βαρυτική) που τα μετεώριζε και έπαψε να οδηγεί (τα άτομα) προς το μετέωρο ,
εμποδίζοντο να φτάσουν κάτω (δηλαδή στο κέντρο του φαινομένου),
βιαίως δε (με έκρηξη) αυτά εσπρώχθησαν σε τόπους που μπορούσαν να τα δεχθούν.
Αυτοί δε (οι τόποι)
ήταν ο περιβάλλον χώρος και σ΄ αυτόν τον χώρο το πλήθος των σωμάτων
διεσπάσθη. Περιπλεκόμενα δε μεταξύ τους κατά την διαίρεση τον ουρανό
εγέννησαν!
"Ο νυν κόσμος περικεκλασμένω σχήματι εσχημάτισται τον τρόπο τούτον:
Των ατόμων σωμάτων απρονόητον και τυχαίαν εχόντων την κίνησιν
συνεχώς τε και τάχιστα κινουμένων, εις ταυτό πολλά σώματα συνηθροίσθη,
[και] δια τούτο ποικιλίαν έχοντα (και) σχημάτων και μεγεθών.
Αθροιζομένων δε εν ταυτώ, τούτων τα μεν οσα μείζονα ην και βαρύτερα πάντων υπεκάθιζεν,
όσα δε μικρά και περιφερή και λεία και ευόλισθα ταύτα εξεθλίβετο, κατά την σύνοδον των ατόμων, εις τε το μετέωρον ανεφέρετο.
ώς δε ουν εξέλειπεν μεν η πληκτική δύναμις μετεωρίζουσα,
ουκέτι δε ήγεν η πληγή πρός το μετέωρον, εκωλύετο δε ταύτα κάτω
φέρεσθαι, επιέζετο [δε βιαίως] πρός τους τόπους τους δυνάμενους
δέξασθαι.
Ουτοι δε ήσαν οι πέριξ και προς τούτοις το πλήθος των
σωμάτων περιεκλάτω: περιπλεκόμενα δε αλλήλοις Αυτοί δε (οι τόποι) κατά
την περίκλασιν τον ουρανόν εγέννησε.
Της δε αυτής εχόμεναι φύσεις αι άτομοι, ποικίλαι ούσαι... την των άστρων φύσιν απετέλουν"
